Motywem przewodnim wystawy jest stan niepełności, braku dostosowania. Zjawiska, które interesują artystkę to sztuczność, wybrakowanie, niepełność, kamuflaż, wolność/niewola, przemiana.
Małgorzata Kopczyńska stara się tworzyć swoje prace obiektywnie, zrozumiale dla współczesnych - mówi o tym, co tu i teraz (czasami nawiązując formalnie do archetypicznej przeszłości), a jednocześnie filtrując wszystkie te elementy przez SIATKĘ własnych doświadczeń, myśli i obrazów.
Agenezja jest terminem medycznym, dotyczącym wady rozwojowej, która polega na nie wykształceniu się w życiu płodowym zalążka jakiegoś organu - co skutkuje później jego całkowitym brakiem. Czasem można z tym żyć, czasem niesie to skutek śmiertelny. Mutacja, która na zewnątrz może być niewidoczna, w środku, w ciele tworzy pustkę. Artystka traktuje pojęcie - metaforycznie, dochodząc do wniosku, że kultura braku coraz bardziej dominuje. Brak nam: wiedzy, empatii, czułości, cierpliwości itp. Trudno te wewnętrzne pustki czymś zastąpić, przy jednoczesnym nadmiarze materii, nadprodukcji przedmiotów.
Drony są puste dosłownie - naszpikowane elektroniką, ale bez duszy i ludzkich emocji. To symbol naszych czasów - erzac bytu, zastępca istnienia. Niewidoczny strażnik bez tożsamości, nieuchwytny wróg... Najnowsze prace - Wylinka i Powidoki są próbą stworzenia formy, która odpowie swoim kształtem i możliwościami różnorodnej ekspozycji na potrzebę zmiany - ciągłego dostosowywania się do zastanej sytuacji przestrzennej i kontekstowej. Kolejne powidoki - różne wcielenia wywodzące się z tej samej matrycy - przynoszą nadzieję na możliwość przemiany, mutacji, która ewoluuje dostosowawczo. Praca pt. Wylinka to symbol odnowy, porzuconej skorupy, która chroniła, a teraz ogranicza i wymaga porzucenia, podjęcia decyzji o zmianie. Trzy najbardziej zakamuflowane formy powstały in situ w przestrzeni Trafo. To wizualna synteza tematów podjętych na wystawie - połączenie pustki, stanu przemiany (tytuł: Przed), oraz stadiów mutowania i uwalniania.
Kurator: Łucja Waśko-Mandes
