Weterani polskiej sceny wracają do Szczecina. Tym razem Dżem wystąpi na deskach Teatru Letniego. Koncert rozpocznie się w piątek 3 czerwca o 20:00. Bilety wciąż w sprzedaży.
Dżem to jeden z najważniejszych zespołów w historii polskiej muzyki rozrywkowej. Twórczość grupy Dżem kształtuje gust coraz to młodszych słuchaczy, zafascynowanych nie tylko blues-rockową muzyką kapeli, wykonywaną na najwyższym światowym poziomie, ale też postacią nieżyjącego Ryszarda Riedla - ikony polskiego rocka.
Mimo tego, że Dżem jest gwiazdą pierwszego formatu, żywą legendą rocka, formacja funkcjonuje poza głównym nurtem show-biznesu. Początki zespołu, którego nazwa wzięła się od słowa jam, czyli zbiorowego improwizowania, datuje się na rok 1973. W pierwszym składzie zespołu znaleźli się: gitarzysta Adam Otręba, basista Beno Otręba, klawiszowiec Paweł Berger oraz perkusista Aleksander Wojtasik. Mimo tego, że bracia Otrębowie potrafią coś zaśpiewać postanowili, że w grupie znajdzie się miejsce dla charyzmatycznego wokalisty Ryszarda Riedla. Powstała w Tychach formacja aż do 1979 roku działała nieregularnie i amatorsko.
W 1980 roku nastąpił przełom. Zespół otrzymał I Nagrodę na Przeglądzie Amatorskich Zespołów Muzycznych w Tychach, a później wziął udział w I Ogólnopolskim Przeglądzie Muzyki Młodej Generacji w Jarocinie. W kilku kolejnych latach kapela wystąpiła na wielu ważnych festiwalach, między innymi: Rawa w Katowicach, Rock na Wyspie we Wrocławiu i Jarocin. Warto dodać, że w początkowych latach działalności grupy rozpoczęły się roszady personalne w Dżemie, które trwają do dnia dzisiejszego. Jednak jednym z członków, cały czas będącym w kapeli jest gitarzysta Jerzy Styczyński, który doszedł do grupy w 1979 roku.
W 1984 roku Dżem po raz pierwszy zagrał poza granicami Polski - w Berlinie. W tym samym roku 12 lipca zagrał na Festiwalu Artystycznym Młodzieży Akademickiej (FAMA) w Świnoujściu. Materiał został zarejestrowany i wypuszczony rok później na kasecie zatytułowanej "Dżem" (reedycja płyty z 1992 roku nosiła tytuł "Dzień, w którym pękło niebo"). Pierwsze wydawnictwo grupy jest też jednym z tych, na które fani bardzo narzekają. Co prawda nic nie mają do blues-rockowych kompozycji, opowiadających o problemach głównego bohatera z narkotykami i kobietami, jednak razi ich niedbała produkcja, zbytnie wyeksponowanie śpiewu w stosunku do instrumentów itp. (warto dodać, że wszystkie te zarzuty dotyczą wznowienia albumu, które pojawiło się na rynku w momencie, gdy Dżem był u szczytu popularności).
W 1985 roku ukazała się też pierwsza studyjna płyta zespołu "Cegła". Na ten album fani czekali dosłownie latami. Dżem po roku 1980 stał się zespołem popularnym w Polsce, miał na koncie kilka przebojów, między innymi "Paw" i "Czerwony jak cegła", wylansowanych na koncertach i w audycjach radiowych. Mimo tego, że w studiu muzycy nagrywali swoje partie osobno i tym samym nie udało im się przekazać magii odczuwalnej na koncertach zespołu, to "Cegła" jest określana przez krytyków jako muzyczne arcydzieło, jeden z najważniejszych albumów w historii polskiego rocka. Zainspirowany w głównej mierze rockiem z lat 60. i 70., krążek przyniósł same wielki przeboje, w tym ten najważniejszy, wspomniany "Czerwony jak cegła", opowiadający o nieudanych zalotach chłopaka do dziewczyny. "Cegła" oprócz znakomitych recenzji otrzymała wiele nagród, między innymi tytuł płyty roku w ankiecie czytelników magazynu "Jazz Forum".
Rok po ukazaniu się debiutanckiego dzieła zespołu, światło dzienne ujrzał krążek "Zemsta nietoperzy", nie przynoszący tylu evergreenów, co poprzedni longplay, ale równie wartościowy. Najbardziej znanym utworem z tej płyty jest bez wątpienia legendarny kawałek "Naiwne pytania" ze słynnym, banalnym, ale jakże pięknym wersem "W życiu piękne są tylko chwile". Ten komunał w ustach Riedla brzmiał inaczej niż w ustach innych ludzi, robił wrażenie - to był jeden z czynników, dla którego słowa te zostały wyryte na nagrobku piosenkarza.
Pod koniec lat 80. zespół wydał jeszcze kilka płyt, między innymi "Numero Uno" z 1988 roku, nagrany do spółki z ojcem polskiego bluesa - Tadeuszem Nalepą, instrumentalny "The Band Plays On..." z 1989 roku, będący odpowiedzią muzyków na częstą absencję Riedla na koncertach i przede wszystkim "Najemnik" z 1989 roku, zawierający sporą porcję dobrej muzyki, a przede wszystkim dwa kolejne sztandarowe utwory grupy: "Modlitwa III - pozwól mi" skomponowany przez Pawła Bergera, stanowiący według krytyków apogeum twórczości klawiszowca oraz sentymentalny "Wehikuł czasu" przedstawiający dżemowych gitarzystów w pełnym blasku.
Pierwsza połowa lat 90., to kolejne znakomite występy i płyty. Dżem dzięki wydawnictwu "Detox" z 1991 roku stał się największą polską grupą muzyczną. Uznany przez wielu krytyków za najlepszy w dyskografii śląskiej supergrupy album zawiera tak klasyczne nagrania, jak dramatyczne "Ostatnie widzenie", smutną balladę "List do M." czy podniosłą pieśń "Sen o Victorii".
W czasie, gdy zespół osiągał największe sukcesy artystyczne, jego lider Ryszard Riedel staczał się na dno. Cały czas był uzależniony od narkotyków, głównie heroiny, na nic zdawały się odwyki. Mimo tego, że organizm Riedla był wyniszczony, artysta koncertował i brał udział w nagraniach studyjnych. Ostatnim krążkiem Dżemu nagranym z Riedlem jest średnio przyjęty "Autsajder" z 1993 roku, niezawierający wielkich przebojów. Pod koniec życia wokalista Dżemu coraz mniej zajmował się pracą, dlatego w maju 1994 roku został tymczasowo usunięty z grupy. 13 lipca 1994 roku Ryszard Riedel trafił do szpitala. Jego stan był fatalny. Niestety wokalisty nie udało się uratować, parę dni później 30 lipca 1994 roku zmarł na niewydolność serca.
Ryszard Riedel do dziś jest obiektem zainteresowania ze strony słuchaczy. Nie może więc dziwić, że nieżyjącemu wokaliście została poświęcona książka "Rysiek" Jerzego Skaradzińskiego, film dokumentalny "Sie macie ludzie" oraz film fabularny "Skazany na bluesa" z Tomaszem Kotem w roli głównej.
Po śmierci lidera Dżem kontynuował działalność. W 1995 roku miały miejsce dwa koncerty upamiętniające zmarłego wokalistę. Jeden z nich z 29 lipca 1995 roku z udziałem takich gwiazd polskiej muzyki rozrywkowej, jak Czesław Niemen, Tadeusz Nalepa, Wojciech Waglewski czy Martyna Jakubowicz został zarejestrowany i wydany jako 3-płytowy zestaw "List do R. na 12 głosów" w 1995 roku.
W 1995 roku nowym wokalistą formacji został Jacek Dewódzki. Dżem nagrał z nim kilka albumów, z których największym uznaniem recenzentów cieszył się "Kilka zdartych płyt" z 1995 roku. W drugiej połowie lat 90. kapela zagrała kilka ważnych koncertów, przypominając wszystkim, że zespół dalej istnieje i jest jednym z najważniejszych wykonawców polskiej sceny muzycznej. Bez dwóch zdań, najważniejszy był występ przed The Rolling Stones w 1998 roku na Stadionie Śląskim w Chorzowie.
W 2001 roku Jacka Dewódzkiego przy mikrofonie zastąpił Maciej Balcar. Z nowym wokalistą zespół longplay "2004". Na krążku znalazł się kolejny, wspaniały kawałek Dżemu "Do kołyski", będący pierwszym wielkim hitem grupy od czasów "Detoksu". W tym samym roku ukazała się też pierwsza z prawdziwego zdarzenia kompilacja przebojów grupy "Złoty Paw", zawierająca wszystkie największe hity kapeli z piosenkami "Whisky" i "Złoty Paw" (dawniej "Paw") na czele.
W trakcie trasy koncertowej promującej płytę "2004", muzycy formacji ulegli wypadkowi na autostradzie A4. W wyniku tragedii śmierć poniósł klawiszowiec Paweł Berger. Mimo tego zdarzenia grupa nie została rozwiązana. Nowym pianistą Dżemu został Janusz Borzucki.
Strona wydarzenia na Facebooku
Bilety w cenie 50-70 zł do nabycia na bilety.fm.
