IV Przegląd Filmów o Górach O! GÓRY

 

6-8 lutego 2015 r.

(piątek – sobota – niedziela)

6 lutego 2015 (piątek)

15:00–15:15 uroczyste otwarcie Przeglądu 

15:00–15:15 uroczyste otwarcie wystawy zdjęć

15:15–16:15 Tadeusz Piotrowski – opowiada Danusia Piotrowska (niepublikowane dotąd zdjęcia Tadeusza Piotrowskiego)

16:20–18:10  pokazy filmowe:

„Zakopiańczycy” 60’ 

 „North of The Sun” 46’

18:10–18:40 przerwa 

18:40–20:10 spotkanie z Ryszardem Pawłowskim

20:10–20:40 przerwa

JERZY KUKUCZKA – PRO MEMORIA

20:40–22:00 „Jurek”80’ w reżyserii Pawła Wysoczańskiego 

22:00–22:45 spotkanie z Pawłem Wysoczańskim – reżyserem filmu „Jurek”

22:45–23:00 losowanie upominków wśród uczestników Przeglądu

23:00 zakończenie I dnia Przeglądu

 

7 lutego 2015 (sobota)

10:00 przygotowania do otwarcia II dnia Przeglądu

10:30–12:30  pokazy filmowe:

Last Great Climb 59’ 

The Cave 45’ 

Dzień dobry, Cześć 8’ 

12:30–13:00  przerwa

13:00–15:30  spotkanie z Januszem Majerem

15:30–16:00 przerwa

16:00–17.30 pokazy filmowe:

Crossing the Ice 63’

Road From Karakol 25’   

17:30–18:00 przerwa

18:00–19:30 GRANICE RYZYKA - panel dyskusyjny z udziałem: Janusza Majera, Ryszarda Pawłowskiego, Bogdana Jankowskiego, Aleksandra Lwowa

19:30-20:00 przerwa

20:00–21:30  pokazy filmowe:

"Everest - poza krańcem świata” 90’

21:30–21:45 przerwa

21:45–23:00 pokazy filmowe:

China Jam 54’ 

Sufferfest 17’ 

23:00–23:10 losowanie upominków w konkursie na najlepszy film dnia

23:10–24:00 koncert

24:10  zakończenie II dnia Przeglądu

 

8 lutego 2015 (niedziela)

10:00 przygotowania do otwarcia III dnia Przeglądu

10:30–12:30  pokazy filmowe:

Stopy na Hrebeni 53’ 

Verso Dove 50’ 

Człowiek z Wapienia 10’ 

12:30–13:00 przerwa

13:00–14:30 prelekcja Bogdana Jankowskiego - „Góry dalekie i bliskie”

14:30–16:00 pokazy filmowe:

Valhalla 64’ 

The Chamber 27’

16:00–16:30 przerwa

16:30–18:00 pokazy filmowe:

Cerro Tore – A Snowball’s Chance in Hell  90’

18.00–19.00 filmy klubowe:

Skrzydła nad Marmoladą – realizacja Grzegorz Bargielski

Trekking do EBC – realizacja Rafał Zawojski

18:45–19:00 losowanie upominków w konkursie na najlepszy film dnia

19:00 zakończenie IV Przeglądu Filmów o Górach O! GÓRY

 

 

 

Janusz Majer - polski alpinista, himalaista i podróżnik. W wieku 17 lat ukończył kurs skałkowy na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej i rozpoczął wspinanie w Tatrach. Od 1976 stale wspina się za granicą, między innymi w Himalajach, Hindukuszu i Karakorum. Prócz wspinania zajmuje się organizowaniem i logistyką wypraw. W latach 1980-92 prezes Klubu Wysokogórskiego w Katowicach, skupiającego wybitnych alpinistów i himalaistów w tamtym czasie (min.: Jerzy Kukuczka, Krzysztof Wielicki, Ryszard Pawłowski, Artur Hajzer). Wielokrotny organizator Festiwalu Filmów Górskich w Katowicach (1988, 1990, 1992). Członek wielu jury górskich festiwali filmowych w Polsce i Europie (Teplice nad Metui Festival – Czechy, Poprad Film Festival – Slovakia, Bansko Film Festival – Bulgaria, Explorer Film Festival Łódź). Autor artykułów w prasie branżowej dotyczących wypraw wysokogórskich: Taternik, American Journal, Alpine Journal. Wiceprezes Polskiego Związku Alpinizmu w latach 1987-1993, honorowy członek Klubu Wysokogórskiego w Katowicach. Współzałożyciel (wraz z Arturem Hajzerem) firmy Alpinus działającej w latach 1990–2001; współzałożyciel firmy Mount, właściciel marki HiMountain produkującej odzież i sprzęt turystyczny. Uczestnik bardzo wielu wypraw, m. in.: 1975 – Mont Blanc 4810 m, Alpy, Francja – wejście na szczyt, 1976 – Noszak 7492 m, Hindukusz, Afganistan – wejście na szczyt, 1977 – Nanga Parbat 8125 m, Himalaje, Pakistan – próba wejścia, zastępca kierownika Wyprawy Śląskiej (kier. Adam Zyzak), 1979 – Dunagiri 7066 m, Himalaje, Indie – uczestnik wyprawy, 1980 – Andy Peruwiańskie oraz Yosemite, USA – kierownik podwójnej wyprawy, w tym pierwsze polskie przejście słynnej drogi The Nose na El Capitan w Yosemite – (w zespole Tadeusz Karolczak, Janusz Majer, Ryszard Pawłowski), 1982 – Langtang Lirung 7227 m, Himalaje, Nepal – kierownik wyprawy (szczyt osiągnęli Ryszard Pawłowski, Henryk Szczęsny), 1983 – Ganesh II 7118 m, Himalaje, Nepal – kierownik wyprawy, 1984 – Broad Peak 8040 m, Karakorum, Pakistan, kierownik wyprawy, wejście na szczyt (Walenty Fiut, Janusz Majer, Ryszard Pawłowski, Krzysztof Wielicki), 1985 – Lhotse 8511 m, Himalaje, Nepal, kierownik wyprawy na południową ścianę, 1986 – K2 8611 m, Karakorum, Pakistan – kierownik wyprawy, pierwsze przejście filarem południowym tzw. „Magic Line” (szczyt osiągnął zespół: Peter Božik, Przemysław Piasecki, Wojciech Wróż) Majer osiągnął wysokość 8200m, 1987 – zimowe wspinanie w Szkocji, rejon Ben Nevis oraz Lochnagar, 1987 – Shisha Pangma 8013 m, Himalaje, Tybet – uczestnik wyprawy, 1988 – Annapurna, wierzchołek wsch. 8010 m (Annapurna E), Himalaje – uczestnik wyprawy, która wytyczyła nową drogę prawą częścią pd. Ściany, 1989 – Mount Everest 8848 m, Himalaje, zachodnia grań – uczestnik tragicznej wyprawy, która pokonała drogę, ale w trakcie zejścia w lawinie zginęło 5 uczestników, 1994 – McKinley, Alaska – próba wejścia, 1998 – Masyw Vinsona 4892 m, Antarktyda, wejście na szczyt; Aconcagua, 6960 m, Andy, Argentyna – próba wejścia, 2006 – Gasherbrum II – uczestnik, osiągnął wysokość ok. 7400 m (obóz IV), 2008 – Elbrus 5642 m, Rosja – wejście na szczyt, 2008 – Mayer Kangri, Tybet – wyprawa eksploracyjna w rejon gór Mayer Kangri i Jomori (Chang Tang).

 

Ryszard Pawłowski - polski taternik, alpinista i himalaista, również instruktor i przewodnik górski. Uczestnik ponad stu wypraw w góry świata, pięciokrotny zdobywca Everestu (jako pierwszy i jedyny z Polaków dokonał tylu wejść), członek The Explorers Club. 24 października 1989 był partnerem Jerzego Kukuczki w jego ostatniej wspinaczce na południowej ścianie Lhotse, podczas której (wskutek pęknięcia liny) Kukuczka spadł w przepaść i poniósł śmierć. Urodził się w Bogatyni, młodość spędził w Rypinie, w wieku 14 lat wyjechał do szkoły, na Górny Śląsk (województwo katowickie). W środowisku wspinaczy nazywany "Napałem". Wzięło się to prawdopodobnie stąd, iż w młodości nie mógł poświęcić zbyt wiele czasu na wspinaczkę – jednocześnie pracował i studiował. Gdy w końcu udało mu się wyjechać w góry, wspinał się nawet w trudnych warunkach (np. w deszczu). Sam pisze w książce Smak gór: „Rzucałem się na góry, jak głodny na jedzenie”. Wszedł na 10 z 14 ośmiotysięczników, łącznie ma na koncie 17 udanych wejść (wraz z powtórzeniami) na te szczyty: 1977 – Kohe Tez, Kohe Shan (Hindukusz), 1981 – Pik Ismaila Samaniego, 1982 – Lantang Lirung (pierwsze polskie wejście), 1983 – Pumori (drogą klasyczną), 14 lipca 1984 – Broad Peak (drogą klasyczną), 1987 – Uszba, 1988 – Fitz Roy, 22 października 1991 – Annapurna (drogą Boningtona), 1992 – Ama Dablam (pierwsze polskie wejście), 24 sierpnia 1993 – Nanga Parbat (drogą Kinshofera), 13 maja 1994 – Mount Everest (drogą klasyczną), 11 października 1995 – Lhotse (drogą klasyczną), 12 maja 1995 – Mount Everest (ścianą północną), 14 lipca 1996 – K2 (północny filar), 1997 – Torres del Paine (pierwsze polskie wejście), 15 lipca 1997 – Gaszerbrum I (drogą klasyczną), 20 lipca 1997 – Gaszerbrum II (drogą klasyczną), 18 maja 1999 – Mount Everest (ścianą północną), 4 października 2000 – Cho – Oyu, 1 października 2001 – Sziszapangma (wierzchołek środkowy), 26 lipca 2003 – Gaszerbrum II, 3 maja 2005 – Cho – Oyu, 23 lipca 2006 – Gaszerbrum II, 20 maja 2012 – Mount Everest (ścianą północną), 25 maja 2014 – Mount Everest (ścianą północną). Jako przewodnik wszedł m.in.: 27 razy na Ama Dablam, 32 razy na Aconcagua, 28 razy na Elbrus, 9 razy na McKinley, 30 razy na Island Peak, 2 razy na Pumori, 2 razy Cotopaxi, 2 razy Kazbek. 

 

Bogdan Jankowski – taternik i alpinista, instruktor alpinizmu, zamiłowany fotograf, z zawodu elektronik, dr inż., pracownik naukowy Politechniki Wrocławskiej. Wspina się od 1959, najpierw w Tatrach (współautor pięciu nowych dróg), potem w Alpach (m.in. 1. polskie przejście, z J. Porębą, dr. Browna-Whillansa na zachodniej ścianie Aiguille de Blaitiére, 1967). W latach 1969-2003 brał udział w licznych wyprawach, z których kilka osiągnęło wybitne wyniki sportowe i zajęło trwałe miejsce w historii alpinizmu polskiego i światowego. W 1969 w Pamiro-Ałaju był współzdobywcą 5 dziewiczych szczytów, m.in.: 25-lecia Polski Ludowej (5207 m), Minteke (5484 m) i najwyższego szczytu tych gór Piku Skalistego (5621 m), a w 1970 w Pamirze wszedł na Szczyt Lenina (7134 m). Uczestniczył w wyprawach, które dokonały 1. wejścia (1971) na Kunyang Chhish (7852 m) w Karakorum i 1. wejścia zimowego (1979/80) na Mount Everest. Brał udział także w innych zimowych wyprawach Andrzeja Zawady: na Lhotse (8501 m) – pierwsza próba zdobycia zimą ośmiotysięcznika (1974), dwukrotnie (1987/88 i 2002/03) na K2 (8611 m) i dwukrotnie (1996/97 i 1997/98) na Nanga Parbat (8126 m). Jest zasłużonym dla środowiska górskiego działaczem organizacyjnym. W 1977-92 był członkiem Zarządu PZA, a w kadencji 1995-98 pełnił funkcję wiceprezesa. W latach 1974-1980 był prezesem Klubu Wysokogórskiego we Wrocławiu i także przez wiele lat członkiem jego zarządu. Jako licencjonowany radioamator-krótkofalowiec zajmuje się łącznością radiową w górach i kieruje zespołem łączności radiowej PZA. Jest pomysłodawcą i opiekunem nowoczesnej sieci łączności radiowej PZA w Tatrach; organizował łączność także podczas wypraw wysokogórskich. Od 1964 jest instruktorem alpinizmu, corocznie latem i zimą szkoli młodzież w COS PZA na Hali Gąsienicowej. Został dwukrotnie odznaczony złotym medalem "Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe" (1971, 1980) oraz otrzymał nagrodę "Fair Play" Polskiego Komitetu Olimpijskiego (1999). Jest współautorem książki Ostatni atak na Kunyang Chhish (1973), a także autorem wielu artykułów w "Taterniku" oraz licznych zdjęć i panoram górskich.

 

Aleksander Lwow - polski alpinista i himalaista. Wspina się od 1970 roku, a zaczynał od skałek Gór Sokolich w Rudawach Janowickich (kurs grotołazów) i w Karkonoszach. Od 1971 r. był członkiem Klubu Wysokogórskiego we Wrocławiu (do momentu jego rozwiązania w 1998). Od 1999 r. jest członkiem Klubu Wysokogórskiego w Katowicach. W roku tym został laureatem nagrody "Kolos" za zimową wyprawę na Everest. Jest redaktorem biuletynu "Góry i Alpinizm" (GiA). Uczestnik wypraw w Himalaje, między innymi na K2 (dwu krotnie, w tym raz w zimie), Yalung Kang (zimą), Broad Peak (zimą), Mount Everest (4 razy). Wspinał się także w Hindukuszu, Pamirze, Andach i Tienszanie. Jest autorem pierwszego polskiego i jak dotąd najszybszego w historii (7 godzin, samotnie) wejścia na Pumori. W 1991 roku zorganizował i kierował międzynarodową wyprawą Polish Jack Wolfskin Everest Expedition. Zdobywca czterech ośmiotysięczników: Lhotse (8516 m n.p.m.) – 14 maja 1986 – z Tadeuszem Karolczakiem, Manaslu (8156 m) – 1984 z Krzysztofem Wielickim, Cho Oyu (8201 m) – 1987 z Tadeuszem Karolczakiem, Gaszerbrum II (8035 m) – 1993 z Piotrem Snopczyńskim i Larym Hallem. Laureat KOLOSA, Członek Honorowy PZA, Członek Honorowy EKG. Autor znakomitych książek – w tym "Zwyciężyć znaczy przeżyć 20 lat później". Paweł Wysoczański - reżyser. Absolwent filmoznawstwa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Ukończył reżyserię na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Ekspert PISF. Laureat licznych nagród filmowych. Scenarzysta i reżyser, m.in.:  2014 – „JUREK” – film dokumentalny – fabularyzowany opowiadający o Jerzym Kukuczce; 2011 – „KIEDYŚ BĘDZIEMY SZCZĘŚLIWI” – film dokumentalny; 2008 – „BLADY JEŹDZIEC”; „W DRODZE“; 2006 – „ITAKA“; 2005 – „PUNKT WIDZENIA“; 2003 – „BEZ KOŃCA“. 

 

 

 

 

Tadeusz Piotrowski – szczecinianin, który wspinaczki rozpoczął w Tatrach, na początku lat 60 ubiegłego wieku, w czasie studiów na Politechnice Szczecińskiej. Na przełomie lat 60 i 70 zyskał opinię wybitnego wspinacza o niezwykłych możliwościach i legendarnej odporności, z czasem specjalizującego się we wspinaczce zimowej i wspinaczce w górach najwyższych. Należał do ścisłej polskiej czołówki alpinistycznej, a kilka z jego osiągnięć zapisało się na trwałe w historii alpinizmu światowego. Autor wielu książek o tematyce górskiej. Zginął w lipcu 1986 schodząc z K2.