Klezmarzec_Disparates i Freddy Marx Street

 

Disparates to toruński zespół grający niezwykle energetyczną odmianę piosenki autorskiej. Celem zespołu jest stworzenie mikstury, która nie ma swojego odpowiednika, mikstury która w umiejętny sposób wypełnia lukę między piosenką rockową, folkową i literacką. Mamy więc w tej mieszance do czynienia zarówno z impresjami osadzonymi muzycznie w klimacie okołonowofalowym, punkowo-folkowym, czy nawet sentymentalnymi przygrywkami latino. Całość jest tyleż skoczna i skłaniająca do tańca co refleksyjna, egzystencjalna. Znakomicie sprawdza się na małych, klimatycznych scenach klubowych jak i na dużych imprezach plenerowych. Eklektyzm Disparates jest jego ogromną siłą, powodującą że nikt nie ma prawa się nudzić podczas spektaklu, śledząc zdumiewające zwroty akcji! 

 

Zespół zadebiutował w 2010 roku płytą „Fafaberie” wydaną przez wrocławski label „Lou&Rocked Boys” pod patronatem Programu Pierwszego Polskiego Radia, zbierając znakomite recenzje. Koncertował na terenie niemal całego kraju. Jest laureatem między innymi: Festiwalu Fama w Świnoujściu i finalistą Eliminacji Przystanku Woodstock.

 

Obecnie Disparates zakończył prace nad drugim albumem „Popołudnie”, który ukazał się w lutym 2014 roku.

 

Skład zespołu:

Bartłomiej Kulik – gitara, śpiew, teksty

Przemysław Rynkowski – akordeon

Grzegorz Bojanowski – bas

Adam Zaguła – perkusja

Łukasz Tur – waltornia 

Iza Król - saksofon

Aga Grajkowska -Wierzba 

„Kim jestem? Według mojego paszportu, wszytko zaczęło się w Mongolii. Jednakże świadomość samego siebie zyskałem dopiero w Syrii, kiedy w wieku lat trzech przypadkiem zostałem porażony prądem. Stało się to moim pierwszym wspomnieniem samego siebie. Być może w tamtej chwili skonfrontowałem się z rzeczywistością. Reszta mojego dzieciństwa przesuwa mi się przed oczami jak kadry z filmu: ucieczki z przedszkola, polowanie na koniki polne, kawałki drewna na opał używane jako zabawki, wojny z siostrą, ciągłe przeprowadzki mojej rodziny i polityczna mapa świata. Tak, polityczna mapa świata była ogromna i rozpościerała się na całej podłodze, po której jako niemowlę podróżowałem na gołym tyłku studiując świat. Od tamtego czasu jednakże kompletnie nic się nie zmieniło – ciągle jestem biednym goło-tyłkim obieżyświatem, z tym, że teraz podróżuje ze mną również i gitara.

 

Kto by wtedy pomyślał, że z powodu złamanej nogi wezmę się za gitarę i, że w ten sposób narodzi się moja muzyka.? …że maklerzy z Wall Street będą tańczyć w metrze przy dźwiękach mojej muzyki … że pięć lat spędzonych w Akademii Wojskowej i ścisły obowiązek noszenia munduru oficerskiego spowoduje raczej, że mocniej przytulę swoją gitarę i będę śpiewał moje piosenki jeszcze głośniej.. że stworzenie każdej nowej melodii sprawi, że będę skakał z radości jak dziecko, i że martwić mnie będzie za każdym razem kiedy okaże się, że gdzieś już tą melodię słyszałem.