Felietony

Przeczytałam dodatek Polityki z cyklu „Portrety Miast Polskich” o Szczecinie. O Szczecinie mieście niekochanym. Dwanaście stron tekstu wzbogaconego o zdjęcia. Oprócz tego wymowna okładka tygodnika – płaczący szczeciński gryf w herbie, którego część upierzenia na głowie jest biała, a nie całkowicie czerwona jak w oryginale. Przeczytałam całość jednym tchem i rozbolała mnie głowa...

Pochylam się dzisiaj nad ironią. Ironią, po której ludzie łez nie ronią, a z bardziej luzackim podejściem dni kolejne gonią. "Artykułowana środa" zaprasza!

Jakby nie patrzeć, ludzie eksplorują głównie płaskie tereny, rzadziej wspinają się do góry, poruszają się w pionie (wyjątek – bloki mieszkalne). Są jednak miejsca sprawiające wrażenie niedostępnych dla zwykłych śmiertelników, co jest nieprawdą w wielu przypadkach. O czym mowa?

Na początek mała instrukcja obsługi i intencje. Intencje mam dobre, a z instrukcją jest tak: znam się na jednej rzeczy - muzyce - i o niej w kontekście ostatnich 10 lat napiszę. Pisać będę w skali osobistej z racji mojego usposobienia, niemożliwości znajomości wszystkiego, ale także dlatego, że gdyby każdy w tym kraju zajmował się sprawami na których się zna, byłoby lepiej, a na bank łatwiej. Dla lepszego naświetlenia sprawy proponuję wersję „Poland is out of UE”.